<!DOCTYPE HTML>
<html>

<head>
 <title>Datsja- en stadsverhalen uit Sint-Petersburg Eindejaars uitingen en nieuwjaarsbezigheden</title>
 <link href="../stijl/stijlblad.css" rel="stylesheet" type="text/css" />
</head>

<body>

<div id="container">
 <div class="kolom1">
    <h1 class="centreer">
        Eindejaars uitingen en nieuwjaarsbezigheden
	</h1>
     <h2>
         Woensdag 24 december
     </h2>
     Ik heb de rapportcijfers met mijn parker pen (de twijfelgevallen met potlood) in de klassenboeken geschreven. 
     Dit kwartaal heb ik gelukkig geen onvoldoendes te hoeven geven.
     <br /><br />
     Om 15.00 uur hebben we een overleg in het Biologie lokaal. Diverse zaken per klas wordt doorgenomen. 
     Hoeveel Atlietsniki (dat wil zeggen uitmuntende kinderen met enkel vijven) zijn er, 
     Garasjisti (slimmeriken met vieren en vijven) en Dvoinieski (probleemgevallen met een of meer tweeën). 
     Ook komen de gedragsproblemen van de leerlingen aan bod. Meestal heeft het met de thuissituatie te maken. 
     Enkele kinderen blijven, vanwege de ellende thuis, zolang mogelijk op school hangen. 
     Geen wonder dat je dan niet altijd je huiswerk maakt. 'Wat moet je met deze kinderen aanvangen?' vraagt een collega. 
     'Heb compassie met ze', zegt de conrector. De bijeenkomst sleept zich tergend langzaam voort, tegen 17.00 uur 
     verlaat ik stilletjes het lokaal, niemand schijnt er aanstoot van te nemen. 
     Op de gang stel ik verbaasd vast dat ik zojuist gewoon uit de vergadering ben weggelopen.
     <h2>
         Donderdag 25 december
     </h2>
     De laatste serieuze lesdag. Met de zevende klas neem ik de fouten van het laatste proefwerk door, 
     de laatste tweeën (onvoldoende) worden in drieën omgezet (voldoende). Niet geheel onverwachts is de arbeidsbereidheid 
     van de leerlingen groter dan gewoonlijk. De jongens van 7a komen na afloop van de lessen terug om de stoelen op de 
     tafels te zetten en het bord schoon te wissen. Rond vieren ga ik op zoek naar Vera en kom in de 'Jolka' van 5a terecht. 
     Ik probeer me nog uit de voeten te maken maar word ingehaald door de klassenlerares. Sketches, quizzen, appelsap en 
     roomsoezen volgen.
     <br /><br />
     <small>
         Jolka = kerstboom, tevens het feestje aan het einde van het jaar
     </small>
     <h2>
         Vrijdag 26 december
     </h2>
     Tweede kerstdag in Nederland, maar hier is het de laatste lesdag. Niet dat het veel voorstelt, het eerste uur heb ik klas 7a, 
     na de zware arbeid van gisteren, drinken we vandaag thee, eten koekjes en kijken onderwijl naar 'Frozen' 
     een Disney animatie, losjes gebaseerd op Hans Christiaan Anderson's 'Sneeuwkoningin'.
     <br /><br />
     Daarna heb ik een tussenuur omdat de kinderen van 4B inmiddels met vakantie zijn. Het derde uur heb ik twee groepen, 
     we bekijken een dvd met herhaling van de lessen van de afgelopen maanden, de helft van de kinderen kijkt, de rest zit 
     te tekenen, ik laat het maar zo. Het vierde lesuur zou ik vrij hebben, maar plotseling krijg ik de vijfde klas 
     toegewezen, uiteindelijk komen er slechts twee kinderen opdagen, de rest kijkt een film op de vierde verdieping. 
     Daarna is het echt afgelopen.
     <h2>
         Sancties
     </h2>
     In het weekend doen we oud en nieuw inkopen in Okay, de grote hypermarkt op loopafstand van ons huis. 
     Ten gevolge van de sancties en tegensancties is het aanbod een weinig veranderd en zijn de prijzen (uiteraard) gestegen. 
     Van dat laatste kijkt niemand echt op, want de prijzen gaan hier in voor of tegenspoed omhoog. 
     Wat is er zichtbaar veranderd? De Hollandse kastomaten, paprika's, komkommers en aardappelen zijn vervangen door 
     lokale productie. Er is geen Frico kaas meer, ook de Franse Brie en de Duitse Kase zijn verdwenen. 
     De opengevallen plaatsen zijn ingenomen door Zwitserse en Nieuw Zeelandse equivalenten. 
     Tevens is er volop Deense feta te koop. Soms is het moeilijk te volgen, een week of wat geleden lagen de schappen 
     plotseling vol met Ierse Cheddar.
     <br /><br />
     Wat het meeste opvalt, is dat het rond de feestdagen niet zo druk is in de winkels, mensen hebben minder te besteden. 
     Vorige week was er ook sprake van enige paniek, het gerucht ging dat er geen geld meer uit de muur gehaald kon worden, 
     waardoor iedereen naar de bankautomaat snelde, zodat er op een gegeven moment daadwerkelijk geen cash meer was.
     <h2>
         Verf
     </h2>
     Natasha heeft latex gekocht, drie verschillende kleuren, terracotta voor de keuken, perzik voor de hal en roze voor 
     Vera's kamer. Verf en vakantie, deze twee zaken die elkander nauwelijks verstaan, ik vrees dan ook het ergste.
     <h2>
         Cultuur
     </h2>
     Natasha heeft kaartjes voor een pianoconcert en een opera besteld. Zaterdagavond wachten bij metro Zenaja tevergeefs 
     op de bus 1, die ons naar het nieuwe Marinski theater moet brengen, na twintig minuten tevergeefs wachten, stappen we 
     in een taxi. Helaas weet de chauffeur niet waar we moeten zijn, waardoor we niet op tijd arriveren. 
     Laatkomers mogen alleen via Galorka (5e etage) instromen, wat mij betreft de beste plek om het vleugelconcert 
     te aanschouwen. In de pauze gaan we naar de derde etage (daar hebben we toegangskaartjes voor) en raken we 
     Vera en haar vriendin Katja kwijt. Ik ga op zoek en kom daardoor voor de tweede keer op een avond te laat en 
     moet dus weer naar de 5e etage. Vanuit de hoogte zie ik Natasha en de kinderen (de veroorzakers van deze ellende) 
     twee etages lager zitten. Even voel ik mezelf erg zielig, vervolgens word ik door de adembenemende klanktapijten 
     meegesleept.
     <br /><br />
     Zondagochtend schrik ik om 10.10 uur wakker, ik ben vergeten de wekker te zetten. In paniek wek ik Vera, 
     we hebben vijf minuten om ons voor te bereiden op het tweede culturele uitstapje van deze vakantie. 
     Zonder te hebben ontbeten rennen we naar de bushalte en reizen naar Moskovskaja, vandaaruit nemen de metro naar 
     Nevski Prospekt en daar stappen we over op bus 22 naar het prachtige oude Marinski theater. Juist voordat de 
     opera 'Tsaar Saltan' aanvangt hebben we onze stoelen gevonden. Boven het toneel hangt een lichtkrant die de Engelse 
     vertaling weergeeft. Dankzij deze boventiteling kan ik de opera uitstekend volgen.
     <h2>
         Maandag 29 december
     </h2>
     De winter speelt een beetje met ons, vandaag is het min 11, in de slechts drie minuten durende tocht van huis naar 
     school is het akelig koud. Vandaag staan er 2 vergaderingen op het programma. De eerste is een samenscholing van 
     de Engelse leraren en handelt over het JeGe, het eindexamen nieuwe stijl. Ik maak vlijtig aantekeningen tijdens 
     de presentatie, dat doe ik om niet in slaap te vallen. Daarna vindt een feestelijke 'Ped Sovjet' plaats, 
     de docenten krijgen een mooi diploma uitgereikt als dank voor de verrichte werkzaamheden. Het is bitterkoud in 
     de grote zaal, maar dit maal ben ik erop gekleed, ik heb een warm vest aangetrokken, veel collega's hebben 
     hun bontjas aangehouden. Om twaalf uur is er een afscheidsborrel, champagne of sap en zoetigheid. Ik drink een 
     beker semi-sec en keer aangeschoten huiswaarts.
     <h2>
         Dinsdag 30 december
     </h2>
     Nog een keer naar school, eigenlijk alleen maar om voor dropjes die iemand uit Finland heeft meegenomen te betalen. 
     Ik zit een tijdje in mijn klaslokaal: versleten tafels van ongelijke hoogte, stoelen met verschillende leuningen, 
     het linker bord is 15 cm langer dan het rechter, het maakt een beetje een armoedige indruk, toch, of misschien 
     juist daardoor, is het knus.
     <br /><br />
     Thuis eet ik twee boterhammen met kaas en ontruim de keuken. Vera en ik verven de licht beige muren in warme terracotta tint, 
     het is een geslaagde metamorfose. 's Avonds laat brengen we Bosja naar de dierenarts, het gaat slecht met onze rode kater, 
     hij eet niet meer en is erg passief, zijn nieren functioneren niet meer. Ik bedenk dat ik de dood van mijn vorige katten 
     niet heb meegemaakt, Pinkie liep weg na de verhuizing naar de Rodenrijseweg in Berkel en Kneus hebben we aan 
     Els en Victor uit Dordrecht gegeven toen we naar Rusland vertrokken. We gaan naar een apotheek en kopen allerlei 
     geneesmiddelen voor de kat.
     <h2>
         Woensdag 31 december
     </h2>
     Het dooit, het prachtige sneeuw tapijt verandert in een rap tempo in een ordinaire blubberpoel. 
     Vera en ik ronden het werk in de keuken af, de kale plekken krijgen een laagje en we boenen de plinten schoon, 
     daarna zetten we de meubels terug op hun plek. Om negen uur zijn we klaar. Onderwijl heeft Natasha het 
     oudejaarsavondmaal bereid. Rond elven, wanneer Kolja uit zijn werk is gekomen, gaan we aan tafel. Kolja werkt sinds 
     enkele maanden bij Carl's Junior, een hamburgerketen, waardoor we hem niet zo vaak zien. Na Putins toespraak is het 
     pakjes tijd: joggingbroek, een hip T-shirt, drop en een boek. Rond een uur of één gaat hij uit, hij heeft met een 
     vriend afgesproken. Diep in de nacht hoor ik dat ze thuiskomen en slaap dan met een gerust hart weer verder.
     <h2>
         Donderdag 1 januari
     </h2>
     Nieuwjaarsdag kan ik me weinig herinneren, behalve dat het begon te sneeuwen tijdens onze late middagwandeling. 
     De winter keert weer eens terug. Weer een boek van de Zweedse detectiveschrijver Hakan Nesser uitgelezen. 
     Mijn tablet heeft het begeven, ik mag die van Kolja gebruiken.
     <h2>
         Vrijdag 2 januari
     </h2>
     We hebben de opvoering van het toneelstuk 'Vliegen over Bagdad' bijgewoond. De hemel is grijsgrauw, er waait een 
     gure wind en er valt natte sneeuw. Ik moet aan scholieren die zonder enige bescherming over de 
     egale Drentse heide ploeteren, denken. Cuby en de Blizzards. Mijn linker schoen lekt sinds we Moskovski Prospekt bij 
     het Technologisch Instituut overstaken, langzaam zuigt mijn sok zich vol, het contrast met de warme, droge voet is groot.
     <h2>
         3-5 januari
     </h2>
     Het verven en lakken gaat onverminderd voort, Hurray for the Riff Raff, vooral het nummer 'End of the Line' is 
     de soundtrack tijdens het schilderwerk. Vera's kamer is van onbestendig pastel tot zelfbewust roze getransformeerd. 
     Bij het terugplaatsen viel de topzware boekenkast om, waarbij wonderwel slechts de deursponning werd geschaafd. 
     De gang heeft zijn frisse perzik oranje kleur terug en de houten deuren glanzen weer als vanouds na een tweede lakronde. 
     Ik heb deze vakantie in elk geval iets uitgevoerd.
     <br /><br />
     Het minidierenhospitaal werkt ook op volle toeren. Iedere ochtend en avond geeft Natasha hem vier injecties: 
     Vitamine B, Vitamine C, Glucose en Mannitol. Bosja plast wel maar eet niet, of omgekeerd, maar helaas nooit 
     in de juiste combinatie, meestijds ligt het voormalige rode gevaar te slapen onder het tafeltje naast mijn bed 
     of staart hij lusteloos voor zich uit.
     <h2>
         6 -7 januari
     </h2>
     We treffen de voorbereidingen voor het Russische kerstfeest. Natasha maakt salades en ik heb kippenkluifjes gemarineerd. 
     Om 23.30 uur gaan we naar de Nachtmis. Het is 22 jaar geleden dat mama heenging, veel te lang is ze er al niet meer. 
     Vroeger ging ze ook naar de nachtmis, het is een goede manier om haar te herdenken, 7 januari wordt voor mij nooit 
     een feestdag. Rond tweeën keren we huiswaarts, en lopen door sprookjesachtig verlichte park, de sneeuw kraakt onder onze 
     schoenen. Thuis trek ik een donker biertje open en neem een kippenvleugeltje. Het was mooi en ingetogen.
     <h2>
         8 januari
     </h2>
     We hebben 6 gasten voor het kerstdiner uitgenodigd. Naar Russisch gebruik staat de tafel vol met voorgerechten en drank. 
     Het hoofdgerecht is eend gegaard in een braadzak, de eerste scheurde direct, de tweede is weer moeilijk open te krijgen. 
     De eettafel uit de keuken en Vera's bureau hebben we naar de slaapkamer gebracht, zodat er plek voor iedereen is. 
     Rond middernacht dreig ik in slaap te vallen en zet ik een kop sterke koffie. Het einde van het winterreces is in zicht.
 </div>
</div>

</body>
</html>