Vakantiegevoel, week 1, deel 4

Hitte, demotie, cabrio en golf

Tijdens treinreis heb ik tijd om mijn gedachten de vrije loop te laten. Alle elektronische hulpmiddelen laat ik in mijn koffer zitten, en tuur naar de groene weilanden, af en toe is er een halte. Wolvega, Steenwijk, Meppel, mooie aparte namen. Zo moeten Bertus Borgers en Paul Smeek zich gevoeld hebben toen ze ‘Still believe’ voor henzelf, maar vooral ook voor Herman Brood dichtten:

‘Intercity train rolling down the line
rolling through the hazy landscape
of wintertime
another station another sign’

In Zutphen centrum duurt het even tot het tot me doordringt dat John naar me zwaait. We rijden naar zijn huis aan de rand van de stad. Niet veel later komt Fabienne thuis. Na enige tijd besluiten we de hitte te ontvluchten en fietsen naar een meertje enige kilometers verderop. Er is veel volk, het schijnt de enige plek in de Achterhoek te zijn waar er op dit moment teveel mensen op een kluitje zitten. Het water biedt enige verfrissing, maar niet zoveel als de boerensloot in Koudum. We laten het vakantiestrand voor wat het is en keren huiswaarts.

's Avonds sluiten Rene de Jong en Eric Hahn aan, ze zijn even uit Bergschenhoek en Strijen overgekomen. Vier voormalige spelers van BVCB A2 zitten aan tafel, enkel Kees ontbreekt, hij is op schoolreis. Volgende week zal ik hem in Amsterdam bezoeken. Terwijl John een heerlijk maal voorbereidt, brengt Rene me de beginselen van het golfspel bij, hij leert me hoe een golfclub moet vastgehouden worden, waar ik hem zeer dankbaar voor ben. De stoomcursus komt zeer welgelegen, aangezien voor de volgende dag een bezoek aan een golfcourt op het programma staat. Arjen heeft me uitgenodigd om op zondag een balletje op het groen van de plaatselijke vereniging te slaan. In een email informeerde hij voorzichtig of ik me weleens ingelaten had met dit spel, om me vervolgens gerust te stellen dat er op zijn vereniging geen sprake was van kouwe kak ala het westen, waarmee hij zijn eigen vraag beantwoordde. Inderdaad, ik had niet eerder een stap op een golfveld gezet en het was niet in me opgekomen om dat uit eigen beweging ooit te doen.

Tijdens het eten brengt Rene het begrip ‘demotie’ ter sprake, aanvankelijk dacht ik dat hij een grappige woordspeling maakte, maar het blijkt wel degelijk een nieuwe term te zijn, het is een afzwakking van degradatie, bedoelt om de oudere werknemer tegen zichzelf te beschermen, soms raakt hij daarbij wat salaris kwijt en raakt een weinig gedemotiveerd, maar dat zijn slechts een onbeduidende neveneffecten.

Rene en ik delen een logeerkamer en hebben het over het aanstaande kampioenschap van Feyenoord, we hebben iets teveel ingenomen. In onze middelbare schooltijd kwam het met enige regelmaat voor dat de club uit de Maasstad een prijs pakte, zo zagen we Feyenoord in 1980, ten koste van Ajax, de beker winnen. 3-1 werd het met twee doelpunten van de IJslander Petur Peturson. John en Erik, allebei Ajax fans, waren thuisgebleven. Ons gesprek stokt abrupt, wanneer ik in slaap val. Tijdens het ontbijt blijkt dat mijn Calandmaatje nog lang wakker heeft gelegen: ‘Het was geen snurken meer, er werd een compleet tropisch regenwoud omgezaagd’, aldus Rene.

Nadat Erik en Rene westwaarts getrokken zijn, maken John, Fabienne en ik een rondje langs een paar Achterhoekse kastelen, we zijn tenslotte opgegroeid met Floris en Sindala. ‘ s Middags haalt Arjen me op met zijn Cabrio, ik ben geen autoliefhebber, maar dit is een prachig exemplaar. Op de golfvereniging laat Arjen me verschillende clubs uitproberen, het belangrijkste is om naar het balletje te kijken zodat je niet misslaat, waar het heen gaat komt op het tweede plan. Een ervaren golfer, die naast ons staat te oefenen, merkt op dat ik vroeger hockeyer ben geweest. Hij ziet dat aan mijn houding en mijn manier van slaan. Vervolgens gaan we een tijdje ‘potten’. Kort gezegd, ik had nooit gedacht dat golf zo ingewikkeld en leuk is. Het is ook behoorlijk intensief, omdat je je op elke slag goed moet concentreren. Aansluitend gaan we naar Arjen’s woonboerderij en zoeken we verkoeling in het zwembad in de gigantische tuin. Na het avondeten zet Arjen me af op het station.

Bek af betreed ik de trein richting Rotterdam. Hoewel ik pas vijf dagen in Nederland ben, heb ik het gevoel er al weken te zijn. Het is als geconcentreerde siroop, de ontmoetingen met oude vrienden volgen elkaar in een hoog tempo op.