Vakantiegevoel epiloog

5 Augustus, het is de vierde werkdag van dit schooljaar. Het is onplezierig om geen lokaal te hebben. Na afloop van iedere les moet ik een nieuwe plek zien te vinden. Soms voel ik me net opgejaagd wild, mogelijk voelen de kinderen zich precies eender. Tijdens de tussenuren kan ik gelukkig in lokaal 27 terecht, achter in de klas heeft de lerares van klas 2v een plekje voor me vrijgehouden. Ze heeft me ook een sleutel gegeven, zodat ik erin kan wanneer zij er niet is. Het is prettig dat ik niet door de school hoef te zwerven, maar gewoon rustig kan zitten. Vandaag keer ik voorlopig voor het laatst terug naar Holland.

Woensdagochtend 15 juli sta ik om halfzes op, ik wil om zeven uur op Schiphol zijn. Na een vlug ontbijt neem ik een douche, kleed me aan, leg de sleutels op het aanrecht en rol mijn koffers de lift in. Het is een paar minuten lopen naar de metro. Met de metro reis ik een halte en stap over op de trein naar Schiphol. In de trein voel ik aan mijn linkerpols, er mist iets, mijn horloge heb ik het buro bij Kees laten liggen. Wat is dit nu jammer, het Kijkshop klokje had dezelfde mooie donkerblauwe kleur als mijn colbert en schoenen.

Aangekomen op het treinstation van Schiphol Airport check ik uit, leg mijn koffers op een karretje en volg de bordjes naar de vertrekhal. Het is jammer om Nederland te verlaten, maar eenmaal op het vreugdeloze vliegveld voel ik me opgelaten en hoop ik dat de reis zo kort mogelijk duurt. Na de bagagedrop en de paspoortcontrole heb ik nog voldoende tijd over om de tax free winkels te bezoeken. Het is een kortstondige, kunstmatige verlenging van de vakantie. Ik koop Chanel voor Natasha en een flesje bruisend mineraalwater voor aan boord, aansluitend slof ik naar de vertrekhal.

Ik heb twee boeken aan mijn reis over gehouden: ‘De gelukkige eilanden’ van Paul Theroux en ‘Thuis in de tour’ van Mart Smeets. Veel te weinig leesvoer uiteraard, maar meer plek bood mijn koffer niet, vanwege de kleding, schoenen, de frituur en het koffiezetapparaat kon er zelfs geen drop meer in. Ik neem me voor om in Viritsa veel te bewegen, te fietsen, te zwemmen en hout te hakken om de kroketten, hema rookworsten en donkere biertjes te verbranden. Ik heb nog 5 weken vrij voordat de lessen weer beginnen, wellicht vind ik, in het datsjadorp, 70 kilometer ten zuiden van Sint Petersburg, op een onbewaakt moment het vakantiegevoel terug.