Simon liep de apotheek binnen. Waarom hij dat deed was hem zelf een raadsel. De apotheekassistente vroeg hem of hij iets wenste.
Ja, of liever gezegd nee, ik zou niets concreets kunnen noemen. Het is meer zo dat ik in een opwelling uw winkelpand betreden heb. Weet u, ik heb de laatste tijd een vaag gevoel van onrust over me, als of iets van binnen aan me knaagt. Dus eigenlijk toch wel weer ja, heeft u daar misschien iets voor of moet ik juist zeggen tegen, huh, huh?
Tja, dat is eigenlijk best een moeilijke vraag, we hebben hier allerlei middelen voor en tegen. Bijvoorbeeld onze opwekkende thee is tegen lusteloosheid, maar juist weer voor niet energieke mensen. Maar vertelt u eens, wat zit u dwars of wat zou u eigenlijk willen?
Echt eerlijk zeggen?
Natuurlijk, dit is een apotheek, we kijken nergens van op en vertellen heus niks door.
Ik ben op zoek naar een vrouw.
Het was hem ontglipt, hij kon zichzelf wel voor zijn kop slaan.
Oh, maar dat is toch niets om je voor te schamen, de halve wereld is op zoek naar een vrouw.
Ja maar, ik weet niet hoe ik er eentje kan vinden.
Nou, gewoon op straat, in de kroeg, bij de bushalte, op je werk!
Ik heb geen werk en praat alsjeblieft een beetje zachter, anders horen de andere klanten alles.
En als dat niet lukt, dan kunt u altijd nog een contactadvertentie zetten of, beter nog naar een datingbureau gaan en lekker door het fotoboek bladeren.
Een datingbureau! Ja zeg, maak het nou effe, dan weet gelijk iedereen dat ik geen vrouw kan krijgen. Kan ik net zo goed met een bord rond gaan lopen waarop staat: deze kalende veertiger ken geen wijf krijge.
Nou en, dat is toch ook zo, giechelde de apotheekassistente.
Ok, maar bij die datingservice vragen ze natuurlijk wat voor werk ik heb en dan moet ik zeggen dat ik bij de soos loop, dan haken toch alle vrouwen af?
Nou, ik denk dat er best wel vrouwen in je geďnteresseerd zijn, ik zal je een geheim vertellen, het is voor heel veel vrouwen veel belangrijker dat een man aardig is, humor heeft en dat ie goed in bed is. Er zijn al voldoende eikels die na het avondeten op de bank in slaap sukkelen.
Excuseer, dat ik u onderbreek, maar zou u mij even kunnen helpen, ik blief enkel neusdruppels, zei een wat oudere heer op gemoedelijke toon.
De apotheekassistente schoot met een rood hoofd naar de andere kant van de lange balie en trok een piepende la open.
De oudere heer stootte zacht met een elleboog in Simon zijn rechterzij en fluisterde, ze vindt je leuk man, nodig haar uit voor een bioscoopje of iets dergelijks.
Nadat de oudere man de zaak had verlaten, viel het Simon moeilijk om de draad weer op te pakken. Hij verkeerde in tweestrijd, hij voelde dat hij iets moest doen, anders ging deze kans verloren. De apotheekassistente keek hem ondertussen onderzoekend aan.
Waarom ben ik toch zo'n ontzettende lafaard, dacht Simon. Hij sloot zijn ogen, hapte naar adem en speurde naar woorden: weet je, ik houd heel erg van schaken, misschien kunnen we na je werk een potje bij me thuis spelen?
Dus je nodigt me uit voor een etentje, glimlachte de apotheekassistentie, ik was al bang dat je het niet zou durven vragen.
Ja, zo bedoelde ik het eigenlijk, zei Simon opgelucht.
Toen hij buiten stond voelde hij zich een volstrekt ander mens, het leek wel of iedereen op straat zo maar voor hem opzij ging, want met deze jongen viel niet te spotten. Hij keek op zijn horloge, het was al halfvier en nog zo veel te doen. Eerst een tafelkleed en kaarsen bij Blokker aanschaffen en daarna een maaltijd bereiden.