'Ik heb nou toch wat gezien, toen ik met Ton in de trein zat naar Petersburg', roep ik als ik na een kort verblijf in de stad weer in de datsja terugkeer. 'Net buiten de bebouwde kom van Poesjkin, of was het Pavlosk, in ieder geval daar waar het landschap een beetje glooiend is, zag ik een paar begroeide heuvels met een ijzeren deur.'
Natasha en haar moeder kijken me zeer geļnteresseerd aan.
'Op het dak was een soort schoorsteentje. Als ik het goed heb was er ook een raam met een roodwit geblokt gordijntje', ga ik verder.
Natasha en haar moeder stellen me gerust met de opmerking dat alles mogelijk is in Rusland.
'Niet te geloven, ik zag iemand eruit naar buiten komen. Kunnen jullie het je voorstellen: in de twintigste eeuw zijn er nog holbewoners in Rusland!'
Dan schieten ze in de lach. Wat ik gezien heb is een uitgegraven heuveltje met een deur, dat lijkt op een met grasbegroeide iglo. Hier worden producten bewaard, het is eigenlijk een soort van ouderwetse voorraadschuur of koelkast. Er zijn er heel wat in de omgeving van Petersburg. De pijp die ik voor schoorsteen aanzag is een ontluchtingspijp en het raampje met de roodwit geblokte gordijntjes heb ik, meegesleept door mijn enthousiasme over de ontdekking van de Russische holbewoner, er hoogst waarschijnlijk zelf bij gefantaseerd.