Een bad

Zoals doordeweeks gebruikelijk sta ik om kwart over zeven op. Ik heb dan een half uurtje om bij te komen voordat ik Kolja wek. Vroeg op staan heeft voor mij twee functies, ik begin de dag zonder schuldgevoel en ik kan geheel onafhankelijk van de overige gezinsleden in alle rust vaststellen of ik vrolijk of chagrijnig ben. Vandaag wordt mijn humeur beïnvloedt door exogene variabelen. Dit behoeft enige uitleg:

Onlangs ben ik weer op een triviaal maar veelzeggend verschil tussen Rusland en Nederland gestuit: het warm en koud waterbeleid. In Nederland is de watervoorziening een onderwerp waar je nooit over nadenkt, het is er gewoon en anders is er wel een spoedservice die het probleem binnen een uur voor je oplost. De invoering van de watermeter een paar jaar terug zorgde voor enige opschudding, voortaan moet voor het daadwerkelijke waterverbruik betaald worden in plaats van vast recht.

Hier in Rusland liggen de zaken anders. Elke zomer wordt ons warm water een maand afgesloten. Meestal gebeurt dit in juli, reden temeer om dan naar de datsja uit te wijken, want daar kan je met warm weer in ieder geval in de rivier duiken. In onze wijk wordt elke zomer een imposant stelsel van buizen blootgelegd. Precies een maand later wordt alles weer netjes onder de grond gestopt. In de tussenliggende periode vinden er voor mijn ogen, maar ik ben geen deskundige, onzichtbare onderhoudswerkzaamheden plaats. Dit heet met een duur woord profylaxis. In deze periode is het vooral lastig scheren, de koude douches wennen vanzelf.

Veel erger is het als de koudwatervoorziening wordt afgesloten. Het warme water in Rusland is namelijk heet. Dit leidt tot vele ongemakken, je kan je handen niet meer wassen, de was niet meer doen, de wasmachine niet aanzetten, het toilet niet meer doortrekken en baden zonder brandwonden behoort ook tot het verleden.

Een week geleden (begin december) was het raak, plotsklaps werd het koudwater afgezet. We mochten ons dit keer gelukkig prijzen dat er in de keuken nog een minuscuul stroompje uit de kraan kwam, waardoor het toch mogelijk was om onze handen te wassen en de tanden te poetsen. Ik had een emmer met heet water in de badkamer gevuld en als het water enigszins afgekoeld was, dan kon het closet doorgespoeld worden. Het grootste probleem blijft het baden.

Inmiddels gewend geraakt aan de kleine ongemakken van het Russische bestaan, besluit ik rustig af te wachten tot het water weer aangesloten wordt. Na enkele dagen begin ik me erg smerig te voelen. Ik laat het bad driekwart vollopen en steek een paar vingers in het water. Nog een ogenblikje geduld alstublieft. Om het half uur voel ik of het water voldoende afgekoeld is. Als de juiste temperatuur na drie uur nog niet bereikt is, grijp ik in. Ik vul een emmer onder het minuscule fonteintje in de keuken met koud water en kieper het koude water in bad. Dit recept herhaal een keer of zes, totdat ik zonder gillen een voet in het bad kan zetten. Voorzichtig zak ik steeds een stukje verder met mijn lichaam totdat ik volledig gewend ben aan de hitte. Het lijkt wel een sauna. Nadat ik twee minuten rustig gezeten heb hoor ik een rommelend geluid boven me. Ik hijs me uit de badkuip en ren naar de wc en druk de spoelknop in. Een volstrekt onzinnige actie bedenk ik als ik druipend terug naar de badkamer loop, want ik had ook gewoon de koudwaterkraan van het bad even open kunnen draaien.

Voordat ik mijzelf in het welverdiende bad vlij, werp ik een vluchtige blik om mijn horloge dat op de wasmachine ligt. Het is half een, de hoogste tijd om Kolja van de kleuterschool te halen. Als ik me nu direct aankleed en een sprintje trek ben ik misschien nog net op tijd.