Binnenzak

Ik heb het een jaar volgehouden, maar nu is er toch een beetje het klad ingekomen. In Rusland behoor je een legitimatiebewijs op zak te hebben. Russen houden zich daar meestal niet aan, maar buitenlanders wordt ten strengste aanbevolen om dit wel in acht te nemen. Lange tijd heb ik voor ik de straat op ging de gewoonte gehad om wel drie keer te controleren of ik mijn pas bij me gestoken had om vervolgens iets anders, bijvoorbeeld mijn geld, handschoenen of tas te vergeten. Op een gegeven moment ben ik er van afgestapt als ik inkopen ga doen of Kolja naar de kleuterschool breng, mijn papieren bij me te steken. Uiteindelijk vergat ik ze gewoon altijd en wende ik eraan om, net als in Nederland, anoniem rond te lopen.

Begin oktober heb ik een sollicitatiegesprek, voor de verandering heb ik mijn schoenen gepoetst, een das omgedaan en mijn luxueus ogende winterjas aangetrokken. Ik lummel nog wat in de gang met het gevoel dat ik iets vitaals vergeten ben. O ja, mijn verblijfsvergunning, voor het geval dat ik deze keer aangenomen wordt.

Op de terugweg van mijn bezoek, dat een kennismakingsgesprek bleek te zijn, betreed ik de metro. Ik zoek in mijn broekzak naar een muntje en loop naar de toegangspoortjes. Net als ik de jeton in de gleuf wil deponeren bemerk ik dat ik een, qua grote overeenkomende, twee roebel muntstuk tussen mijn duim en wijsvinger geklemd houd. Ik sta een ogenblik stil en stap daarna uit de rij, vervolgens begin ik koortsachtig in mijn broekzakken te graaien. Ik geef toe dat dit er beetje vreemd uit gezien moet hebben.

Even later staat er een agent naast. 'Documenten', klinkt het uiterst onaardig. Ik maak het bovenste knoopje van mijn winterjas open en graai in het luchtledige, mijn winterjas heeft helemaal geen binnenzakken. Ojee. De agent heeft er duidelijk schik in dat ik zenuwachtig ben. Klungelig begin ik mijn jas van boven tot onder los te knopen. 'Wat ben je nou aan het doen', briest hij. 'Mijn documenten zitten zich ver weg', vertel ik hem, hetgeen waar is want ze zitten in de linkerborstzak van mijn colbert. Als ik ze eindelijk te voorschijn heb gehaald onderwerpt de agent ze aan een langdurige inspectie. Nadat hij niets onwettigs heeft kunnen vaststellen, geeft hij ze zonder een woord te zeggen terug.