Terwijl ik aandachtig door mijn 'stap voor stap' groentengids blader, schiet een hevig geschrokken kat door de tuin de buren. Afmeting kleine tank, maar als een jonge welp klimt hij fier de dennenboom in. Beck, de hond van de buren, staart hem bloeddorstig na. Na vijftien seconden is hij tevreden en sukkelt terug naar zijn rustplaats in de schaduw.
De kat klimt in dolle paniek nog een halve meter hoger en komt pas tot rust bij een afgebroken tak. Hier beginnen de problemen, hij is te dik en te zwaar. Z'n achterpoten glijden van het overblijfsel van de tak, zodat hij zijn nagels van zijn voorpoten moet vastklinken in de bast van de boom. Een lastige uitgangspositie: langzaam achterwaarts afdalen en dan door de hond opgegeten worden of te pletter vallen. Zijn tong hangt uit zijn bek en zijn lichaam gaat hevig tekeer van opwinding.
Wat hij niet weet is dat Beck dagelijks katten in de boom jaagt, niemand schenkt er nog aandacht aan. De meeste katten rusten een tijdje uit en zakken naar beneden als Beck ligt te dutten. Na een kwartiertje begint de kat steeds meer te hijgen en te schudden, hij kan zich nauwelijks nog vasthouden. Inmiddels is de overbuurvouw gewaarschuwd, misschien weet zij wel van wie dit schepsel is. Tante Lucia wordt direct hysterisch bij het zien van de kat. 'Dat is de mijne, hij al twaalf jaar, dadelijk krijgt hij een hartaanval, haal een ladder, red hem!'. Andrej en ik gaan naar haar tuin om een ladder te zoeken, als wij na enige tijd wederkeren, is er inmiddels hulp van buitenaf gekomen. Een ouder heer, die blijkbaar op de hulpkreten van Tante Lucia is afgekomen, staat halverwege een zeer krakkemikkerige ladder. Inmiddels staan ook Galja, Vladik en Asja, de kinderen van Andrej en Galja, Kolja en nog een voorbijganger rond de boom. Ook onze kat kijkt geïnteresseerd toe.
De oudere heer daalt van de ladder af en Andrej klimt naar boven, met z'n drieën houden we de ladder bij elkaar. Hij grijpt de kat, zoals het hoort bij z'n nekvel, maar het beest zet zich schrap. Het dier wordt flink heen en weer gewrikt zodat zijn nagels afbreken en in de stam achterblijven. Met weinig succes probeert de kat jammerend nog een paar keer de stam te omarmen. Dan volgt het emotionele weerzien met zijn bazin. 'He, dit is mijn kat helemaal niet, deze is veel te zwaar, nee hoor, de mijne zit zeker ergens anders'. Het is het einde van de toeloop.