Ik heb een mooie brief, van de directeur van de dienst waar ik vroeger werkte, op zak. Die heb ik in het Russisch laten vertalen. Vanaf heden ben ik pamosjnik (helper) van de directeur. Ik vind dat een goede omschrijving, al was het -louche klinkende- handlanger, nog mooier geweest. Ik ben in Petersburg om uitwisselingsprojecten tussen diverse gemeentelijke diensten uit Rotterdam en Sint Petersburg op te zetten en te begeleiden.
Ik heb met mijn contactpersoon om 3 uur afgesproken. We zijn van plan om naar de voorzitter te gaan en hem te vragen of hij met Rotterdam wil samenwerken. Even voor drieën meld ik me bij de receptie. De receptiejuffrouw heeft mijn contactpersoon vandaag niet gezien, ze adviseert me om in de witte zaal te gaan kijken. Ik knik, al heb ik geen idee waar zij het over heeft en loop door naar de garderobe. Ook de garderobejuffrouw heeft hem niet gezien. Geduldig blijf ik met mijn jas in de hand staan. 'Hang maar op hoor en vergeet geen nummertje te pakken', zegt ze dan.
Ik ga naar de eerste verdieping van het monumentale gebouw. Het gebouw wordt opgeknapt, meubels staan op gang en overal lopen schilders en stukadoors. Ook in de kamer van P wordt vlijtig gewerkt. Ik besluit de vleugel te verlaten. Via het trappenhuis kom ik in een lange, smalle corridor. Aan beide zijden liggen kamers. Ik bevind mij zo te zien in het gedeelte waar vroeger de bedienden gehuisvest waren. Op goed geluk spreek ik mensen aan en laat de brief zien.
Al gauw word ik door de eerste assistent van de voorzitter ontvangen. Ik vraag mij af of hij misschien ook pamosjnik is. Hij leest de brief aandachtig door, daarna brengt hij mij naar een ander vertrek. Ik moet even wachten, de voorzitter komt zo meteen. Na enkele minuten word ik inderdaad binnen geroepen. De voorzitter is een aimabele man die mij het gevoel geeft alle tijd te hebben. Wederom haal ik de brief te voorschijn en zonder veel omhaal vertel hem waar ik voor gekomen ben. Het lijkt hem een goed idee om samen te werken met Rotterdam, hij is net terug van een interessant dienstbezoek aan de Verenigde Staten.
De details van de samenwerking zal ik met het sectorhoofd moeten bespreken. Hij belooft het sectorhoofd te zullen inlichten en weet mij op een charmante manier de deur uit te werken. Ik heb nog net tijd om het relatiegeschenk in zijn handen te drukken. De eerste assistent van de voorzitter staat al te wachten om mij naar de tweede assistent van de voorzitter brengen.
Opnieuw wordt het ritueel herhaald. Gegeven de huidige problematiek is er natuurlijk alle aanleiding om kennis en ervaring met elkaar uit te wisselen. Maar dat moet wel met het sectorhoofd besproken worden, maar die is op dit moment in Smolny. Vervolgens word ik naar een andere etage gebracht en stelt mij voor aan de eerste assistent van het sectorhoofd. Ook hij vindt dat het nuttig is om samen te werken en kennis uit te wisselen. Het wachten is op het sectorhoofd en die komt voorlopig niet. Zo praten we nog een tijdje verder. Langzaam begint het mij te dagen dat de eerste assistent van het sectorhoofd zelf geen assistent heeft. Daarom vraag ik hem om mij de weg naar de garderobe te wijzen. Ik ben mijn richtingsgevoel door al die gangen kwijtgeraakt, leg ik uit . Met alle plezier antwoordt hij opgelucht.
Beneden vraagt de garderobejuffrouw, terwijl ik mijn jas pak, of ik mijn contactpersoon nog getroffen heb. 'Nee, maar ik heb wel een onderhoud met de voorzitter gehad', schep ik op. 'Met de voorzitter', zegt ze langzaam, 'dat is natuurlijk helemaal goed'. Ik knik en schaam me voor mijn misplaatste duurdoenerij. Met mijn muts scheef op mijn hoofd en mijn jas half dichtgeknoopt haast ik mij het gebouw uit.