Engelse les deel 2

Nog voordat ik de roltrap van metrohalte Krestovski eiland heb verlaten weet ik al dat zij het is. Ze zit in de vensterbank bij de uitgang door een Engels tekstboek te bladeren. Ik ben nog steeds een beetje nerveus, omdat ik een metrohalte te vroeg was uitgestapt en bijna op de vierde in plaats van de derde metrolijn was overgestapt.

'Oh', zegt ze, 'ik had je direct al herkend, Natasha en jij lijken een beetje op elkaar'. Even vraag ik me af wat ze daarmee bedoelt, maar ik laat het verder aan me voorbijgaan. Ze heet ook Natasha en is lerares Engels. We hebben elkaar gisteravond door de telefoon gesproken. Samen gaan we naar het, in de buurt gelegen, ziekenhuis. Daar zullen we beiden Engelse les geven aan chirurgen. Onderweg let ik goed op, zodat ik de weg straks terug kan vinden. Bij de uitgang van de metro lopen we naar links, we steken twee keer over en bereiken dan het hospitaal.

Natasha heeft de gevorderde en ik de beginnersklas. Zij biedt me aan om te wisselen. Ik weiger beleefd, ik heb thuis een les op de computer gemaakt, omdat de heren nog geen boeken hadden gekocht.

Twee dagen later meld ik me weer in de artsenkamer. Ilija de eerste kijkt verstoord op en zegt, 'de les gaat niet door, omdat er een spoedoperatie aan de gang is, dat is het nadeel van les onder werktijd'. Even denk ik dat hij een grapje maakt. 'Het is niet netjes van ons om u voor niets te laten komen', zegt hij en overhandigt me een envelop met inhoud. Ik neem het aan, maar ik houd er een wrang gevoel aan over, het is net of ik iets gestolen heb.