Van het heugelijke feit dat Feijenoord sinds 28 jaar weer eens een Europese beker won, ben ik hier getuige geweest. Ik bivakkeerde al enige tijd in de datsja, maar heb speciaal de trein naar de stad genomen. We hadden de tv (alles van waarde neem je aan het einde van de zomer weer mee terug naar de stad vanwege de inbraken) nog niet naar de datsja overgebracht en buren met tv waren die dag net niet aanwezig. Vanwege het tijdverschil, het is hier 2 uur later, had ik berekend dat ik om 22.00 uur thuis moest zijn. Omdat ik geluk had met de trein bereikte ik, inclusief bier en chips, al om 21.00 uur ons appartement.
's Middags had ik een lekker kampvuur van tuinafval gemaakt en heerlijke kipsjasliek geroosterd, die ik de dag ervoor in de sojamarinade met uien had ondergedompeld. Gelukkig werd ik onderweg niet door controlerende agenten of militairen aangehouden, die op elke trein en metrostation verdachte elementen uitselecteren. Gehaast, ongeschoren, smerig en in bezit van een over vijf dagen aflopend visum leek dit format op mijn lijf geschreven. Natasha had mij bij het weggaan nog nageroepen dat ik bij aankomst niet meteen in ons onopgemaakte bed moest springen. Dat mij ook nog de afwas en een niet opgeruimde keukentafel bij binnenkomst toelachte had zij als verrassing bewaard. Ik ben dan ook braaf na het eerste biertje onder de douche gaan staan, want ik had me al een week niet meer gewassen.
Ook mijn buren in de stad hadden geen tv-gids, zodoende dood ik zappend de tijd. Arsenal - Manchester, de Russische, de Spaanse competitie. Als er rond 23.00 uur nog steeds nergens een aankondiging van de finale wordt gemaakt, begin ik me zorgen te maken, op Eurosport is inmiddels de live uitzending van het WK onder 21 jaar begonnen. Langzamerhand word ik door de slaap overmand, dit is ongetwijfeld het gevolg van teveel gezonde lucht, bronwater uit de put en lichamelijke arbeid in de datsja. Ik heb me er inmiddels bij neergelegd, ik ben helaas voor niets naar de stad gereisd. Niet veel later ga ik volledig op in een oorlogsfilm. Hier is 9 mei, 'de dag van de overwinning', de volledige overgave van de Duitsers vond plaats in de nacht van 8 op 9 mei 1945, een nationale feestdag. Tijdens een reclameonderbreking schakel ik over naar 'ORT', het eerste kanaal, daar ontwaar ik een stel juichende Duitsers. Dortmund is Europameister! Ik had het kunnen weten: geen live uitzending, maar een flits van 30 seconden tijdens het late nieuws. Dan blijkt dat dit de afsluiting van de Duitse warming up was. Vervolgens zie ik een prachtig shot van bovenaf van de Kuip. De Russische commentator vertelt dat het een prachtig stadion is en dat er al tien Europacup finales gespeeld zijn. Bij de 3-1 spring ik op en geef daarbij onze kroonluchter een fikse zwieper, gelukkig blijft dit zonder ernstige gevolgen. Ook na dit doelpunt wordt de voorzitter van de scorende club in beeld gebracht. Maar wie is nou eigenlijk die vrouw naast hem, die hij volstrekt negeert? Ook al kijken ze elkaar geen moment aan, hun lichaamstaal verraadt dat er iets gaande is. Na het laatste fluitsignaal omhelzen ze elkaar innig en langdurig,... het is zijn vrouw.
Vervolgens heb ik nog een oorlogsfilm gekeken, omdat ik de spanning van de tweede helft niet van mij af kon zetten. Om 4.00 uur ben ik eindelijk in slaap gevallen. De volgende dag vraag ik aan een Russische kennis, een erkend voetbalgek, of hij gisteren naar 'het voetballen' heeft gekeken. 'Natuurlijk', voegt hij me toe: 'Zenit heeft met 2-0 gewonnen en is opgeklommen naar de vierde plaats achter Lokomotiv Moskou, CSKA en Saturn Ren TV'.