De eerste schooldag

Kolja gaat vandaag voor het eerst naar de kleuterschool. Volgens ons, deskundige ouders, is het de hoogste tijd. Vanaf 7 jaar geldt de leerplicht in Rusland. De kleuterschool is eigenlijk een kinderopvang omdat sinds jaar en dag de meeste ouders werken, bovendien is het een goede voorbereiding op school omdat de kinderen er, behalve spelen, leren lezen, schrijven en rekenen.

Djetski sad (kindertuin) nummer 34 hebben we uitgekozen, een gemeentelijke kleuterschool voor de algemene ontwikkeling met prioriteit voor de intellectuele ontwikkeling. Per maand betalen we 70 roebel als bijdrage voor het eten, ter vergelijking: een geprivatiseerde instelling rekent 200 $ per maand.

Ik heb hem al dagen voorbereid op het vroege opstaan. Steevast antwoordde hij ' Papa als je het nodig vindt dan sta ik in de donkere nacht op'. Ik slaap door de wekker heen en schrik om half acht wakker. Ik zet de waterkoker aan en duik onder de douche. Nadat ik me aangekleed heb, ga ik Kolja's kamer binnen. Het bed is leeg. Hij ligt in ons bed te slapen. Tegen alle verwachtingen in, is hij direct bereid zich aan te kleden en voegt zelfs de daad bij het woord. We drinken een kop thee en lepelen wat yoghurt naar binnen. Hij wil zijn kleine Winnie Poe rugzak met speelgoed volproppen, met moeite weet ik hem ervan te overtuigen dat er voldoende speelgoed op school is. De kleuterschool verbetert hij.

In de gemeenschappelijke hal trekken onze schoenen aan. Slava, onze buurman, steekt nieuwsgierig zijn hoofd uit het gat van de deur. 'Kijk oom Slava is ook vroeg opgestaan, maar niet zo vroeg als wij natuurlijk' brult Nikolai. We gaan met de kleine lift van de tweede naar de eerste verdieping. We groeten de conciërge en gaan op weg.

De sneeuw is gesmolten, we lopen over de modderige paadjes naar de kleuterschool. Kolja is blij zijn laarzen te kunnen testen in de plassen. Bij het schoolgebouw veins ik dat ik de weg niet verder weet, Kolja leidt mij zonder problemen naar zijn eigen klaslokaal. Daar ontmoeten we de juf en de njanja. De njanja is een oudere dame die het eten kookt, de tafel dekt en het lokaal schoonmaakt. Kolja krijgt een kastje om zijn kleren op te bergen toegewezen. Snel verwisselt hij zijn jeans voor een joggingbroek en zijn laarzen voor pantoffels. Hij kust mij en rent de klas in. Ik loop hem achterna maar zie dat hij al volop is opgegaan in zijn nieuwe omgeving. Op de kast zie ik het ontbijt klaar staan. Ik loop terug naar huis en bedenk dat het nu allemaal zo gemakkelijk lijkt.

Het was een hele onderneming om hem op de kleuterschool te krijgen. Daarvoor heb je namelijk een gezondheidscertificaat nodig. Het werkt als volgt: 's ochtends om kwart voor acht ga ik met Kolja buiten op straat staan om een goede plek in de rij te veroveren voordat de kinderkliniek opengaat. Binnen blijkt dat ik de pot met ochtendurine buiten bij een andere balie had moeten inleveren, waardoor wij onze gunstige plaats meteen alweer kwijt zijn.

Gelukkig blijkt er bij het kabinet voor de wormentest maar een kind voor ons te zijn. Vervolgens sluiten we in de aanzienlijke wachtrij voor de bloedprik aan. Hier blijkt voor een buitenstaander dat er allerlei ingewikkelde wachtsystemen en geheime afspraken zijn. Elke keer als ik denk dat we naar binnen kunnen, schiet er onverwachts een ander kind naar binnen. Het blijkt dan dat zijn oma heeft zitten te wachten terwijl hij naar een andere test was. Om tien uur zijn we eindelijk klaar. Op andere dagen wachten nog de 'mantoe'test en bezoeken aan de oogdokter, oordokter, de neuropatholoog, de orthopedist en de chirurg.

Al met al neemt dit hele gebeuren meer dan een week in beslag, niet in het laatst geholpen door de openingstijden (test 1 kan alleen op maandag en donderdag tussen 8.00 en 10.00 uur, test 2 woensdag en vrijdag tussen 8.00 en 10.00 uur enzovoorts). Daarnaast moet je ook weer terug om de resultaten op te halen. Het doet mij aan een Elfstedentocht denken, als je ook maar een stempeltje mist krijg je geen kruisje.

Om Kolja een beetje te laten wennen hebben we met de juf afgesproken dat hij eerste week halve dagen komt. Natasha gaat hem om één uur halen. 'Hij was teleurgesteld dat ik hem zo vroeg kwam ophalen' zegt ze als ze terugkomen.

kleuterschool