Wachten is onlosmakelijk verbonden met het leven in Rusland. Wij Nederlanders kunnen helemaal nergens meer op wachten, hooguit op de dood. Hier moet je in de winkel wachten, omdat degene die voor jou aan beurt is, de aankoop van een stuk kaas beschouwd als de aanschaf van een auto. 'Is het echt vers, hoeveel procent vet, waar is het gemaakt, is het lekker'? Op de bus moet je wachten, omdat de helft van de bussen wegbezuinigd zijn. Bij het Consulaat, de Paspoorttafel en Avir zijn de vlijtige ambtenaren slechts een paar uur per week voor het publiek beschikbaar. Bovendien leven zij nog steeds in een ander tijdperk met het credo: wachten maakt hard, je kan iets pas echt waarderen als je er heel erg lang op hebt moeten wachten.
Vandaag heb ik een afspraak met enkele mensen van een gemeentelijke instantie. Ik ben op tijd gekomen, dus ik kan naar hartelust de omgeving observeren. Ik bevind mij in de wachtruimte, annex werkplek voor de vijf secretaressen. Elke baas heeft een eigen secretaresse. Tussen tien en elf uur sla ik het volgende gade:
Secretaresse 1 wijst mij bij binnenkomst een stoel aan en vraagt mij om even geduld uit te oefenen, vervolgens gaat zij verder met het lezen van een detective. Na een minuut of vijftien meldt zich wederom een cliënt bij haar tafel, dezelfde behandeling. Na een half uur verdwijnt zij in het keukentje en blijft daar de rest van de tijd.
Secretaresse 2 leest het programmablad van de televisie. Daarna verdwijnt zij in het keukentje. Na enige tijd komt haar chef met een rood hoofd uit zijn kamer, er moet iemand opgebeld worden. Zou hij zelf geen nummer kunnen draaien? Tegen elven zie ik haar een paar brieven archiveren.
Secretaresse 3 is aan het telefoneren. Na enige tijd komt een collega met een paar tekeningen naar haar toe. Ze schudt haar hoofd, ik maak daaruit op dat haar chef de benen heeft genomen. Ook zij verdwijnt in het keukentje en komt daar af en toe uit om de telefoon op te nemen. Zo te zien is zij verreweg de populairste van allen, want ze moet nog twee keer uit het keukentje komen om de telefoon te beantwoorden. Tussen al deze activiteiten door ziet zij ook nog kans om een kruiswoordpuzzel op te lossen.
Secretaresse 4 zit iets te ver van mij vandaan om goed te kunnen observeren, bovendien wordt mijn waarneming beperkt door het stapeltje dikke boeken op haar bureau. Zij is in elk geval heel geconcentreerd bezig. Nu word ik nieuwsgierig. Ik sta op en veins dat ik geërgerd ijsbeer, bij haar bureau aangekomen draai ik plots om. Ze is haar nagels aan het verzorgen.
Secretaresse 5 is afwezig.
Kunnen deze dames hun tijd niet aan iets beters besteden? Het antwoord is nee. Zij beschikken over een telefoon, een bureau, een stoel en een ladeblok. Ze hebben geen typemachine of computer en kunnen dus, net als ik, alleen wachten op wat er vandaag te gebeuren staat.