Wakker worden in de buitenlucht

1 mei 2002

Over tienen schrik ik wakker. Verdwaasd wrijf ik mijn ogen uit. Zo laat al. De derde nacht in de datsja zit er op. Ik loop mijn ochtendrondje door de tuin. Iedereen lijkt nog te slapen. De rode Russische tulpen staan al in bloei, de Hollandse houden zich rustig. De tuin is het domein van de vele vogels en de eekhoorntjes, ik kan er minuten lang naar kijken. De gezonde lucht en de zware arbeid hebben hun tol geëist. Ik heb spierpijn op de meest onverwachte plaatsen, maar ik ben helemaal tot rust gekomen.

Ik herinner mij het gesprek dat ik de avond tevoren met Natasha onder de heldere sterrenhemel had. De stad is alleen maar leuk als je naar de film, het museum, de dierentuin, de kroeg gaat, of als je allerlei leuke dingen aanschaft. Verder is er in de stad maar bitter weinig te beleven. Ons huis is te klein, de afstanden zijn te groot, je zoekt elkaar niet even op voor een kop koffie.

In de datsja is altijd wel iets te doen. Ik heb een plank op een boomstam getimmerd en daarna een leuning aangebracht, zodat we nu ook een zitplaats aan de voorkant van het huis hebben. Ik heb het winterafval bijeengeharkt en houd nu al twee dagen een vuurtje brandende. Nuttig, maar vooral is het een heerlijk gevoel om een fikkie in je eigen tuin te stoken. Het pad naar het toilet is weer vrij, de gevallen takken zijn opgeruimd. Helaas zijn we de pomp vergeten, zodat we ons met ijskoud water uit de put moeten wassen, zelfs als je je zonder zeep wast voel je je daarna heel erg schoon.

De kat blijft angstvallig in de buurt of verstopt zich in het huis, liefst onder ons hoeslaken. Een echte stadskat. De ontmoeting met een rode eekhoorn heeft hem zeer verward. Hij is achter hem aangeklommen en kreeg last van hoogtevrees, uiteindelijk liet hij zich achterwaarts naar beneden glijden.

Kolja heeft zijn eigen café bij onze veranda ingericht. Hij heeft een tafellaken, twee kinderstoeltjes, een bankje en een ronde tafel op zolder opgedoken. In de late middag nodigt hij me uit om een biertje op zijn schaduwrijke terras te nuttigen. Ik heb het gevoel dat ik hier vaak zal gaan zitten.