Vannacht heb ik een boek over de Zuidpoolexpeditie van Shackelton gelezen. In 1915 strandde het schip de 'Endurance' in het pakijs en zonk. De bemanning bivakkeerde maandenlang op het ijs, honderden mijlen verwijderd van het land. Ze hielden zich in leven door zeehonden en pinguïns te schieten. Daarbij vergeleken zijn eenvoudige levensomstandigheden in een datsja gerust luxueus te noemen.
Gisteren hebben we met de nodige moeite de douche aangesloten. Daartoe hebben we eerst de pomp aan een tuinslang vastgezet en hem zes meter, net tot onder het wateroppervlak, in de put laten zakken. Het andere uiteinde van de slang hebben we via een hulpstuk dat aan kort stukje tuinslang gekoppeld, dat op zijn beurt in de waterton in de douchecel uitkomt. Na vijf minuten is de waterton vol gepompt. Echter, het splinternieuwe plastic aansluitstuk lekt verschrikkelijk. Natasha stelt voor om de ijzeren 'schroefmoer'aansluiting van de oude slang maar weer te installeren. Op zich logisch, maar het kraantje daarvan is in de winter vastgeroest. Ieder jaar is het een hele toer om het weer open te draaien. Daarom probeer ik eerst nog een keer of ik de slang iets beter op het nieuwe aansluitstuk kan bevestigen. Ik draai het aansluitstuk van de slang los en wordt direct getrakteerd op een ijskoude douche. Geen wonder, de waterton bevindt zich twee meter hoog terwijl het uiteinde van het slangetje dat ik beet heb 50 centimeter boven de vloer bungelt. Natasha roept hoofdschuddend dat ik het slangetje gewoon even uit de ton had moeten trekken. Intussen ben ik al zeiknat geworden. Als ik eenmaal geestelijk afgekoeld en lichamelijk weer opgewarmd ben, trek ik me terug in mijn domein: de schuur. Eerst heb ik de aansluiting geolied, daarna poog ik met allerlei gereedschap: een gewone tang, een combinatietang, op het laatst zelfs een hamer het beruchte kraantje in beweging te krijgen. Inmiddels heb ik de staat van moedeloosheid, voortkomend uit eigen onvermogen, bereikt. Ineens valt mijn oog op de doos steeksleutels, ze passen natuurlijk geen van alle, maar als je nummer negentien een beetje schuin houdt kan je toch de nodige kracht zetten. De olie is blijkbaar naar de juiste plek gekropen, want het lukt om het kraantje open en dicht te draaien.
Opgelucht keer terug naar het douchehuisje. Staande op een wankel krukje is het onmogelijk om het slangetje weer in het gat aan de bovenkant van het watervat aan te brengen. Daarvoor moet je de 80 liter ton een kwartslag draaien, eerst leeg douchen dus. Het buitenleven is bijzonder leerzaam.