Het is 30 december 2002, we hebben vandaag de inkopen voor oudejaarsavond gedaan. Ik heb de min 19 graden getrotseerd en ben naar de markt gelopen en heb Coca Cola, Fanta, Baltika 5, mandarijnen, kaas, suiker en mayonaise gekocht. De stuifsneeuw kraakt als zand onder mijn zolen. Mijn neusharen zijn tijdens de tocht bevroren. Dit voelt alsof je met een schuurpapiertje je neus probeert te reinigen. Na twee uur kom ik volstrekt verkleumd thuis. Ik houd mijn vingers een tijdje onder koud water, waardoor het gevoel weer terugkomt. Ondanks twee paar sokken en goed gevoerde schoenen duurt het nog heel lang voordat mijn tenen weer op temperatuur geraken. De dubbele kunststof ramen zijn aan de binnenkant bevroren.
Natasha heeft intussen vlees, vis en kiprollade in de supermarkt gekocht. 's Avonds bakt Natasha twee taarten. Ik tuig samen met Kolja de plastic kerstboom op. Om halftien brengt Natasha de grieperige Kolja naar bed. Ongeveer een half uur later worden we allebei door een honger aanval getroffen. Er is alleen niets te eten, het vlees, de salami, de kaas en de vis zijn voor morgen bedoeld. Ook de taarten mogen niet aangeraakt worden. De kiprollade dient voor de salade bewaard te worden. Uiteindelijk vind ik een pak zwarte bessenijs in het vriesvak.
Het weer houdt zich aan de afspraak, reden genoeg om alleen rond een uur of drie een uitval naar de buurtwinkels te wagen. De verkoopsters hebben alvast een voorschot op de festiviteiten genomen, maar ze houden het leuk, ze zijn slechts aangeschoten, de meeste klanten zijn al een heel eind verder op weg. Gelukkig is er nog verpakt brood en melk te krijgen.
's Avonds hebben we gourmet als hoofdgerecht, verder staan gerookte zalm, een vis- en een kiprollade-kerrie-rozijnen-appelsalade op tafel. Bij gebrek aan spiritus hebben medicinale alcohol in de gourmetbrandertjes geschonken. Bij het aansteken vliegt het plastic tafelkleed in brand.
De twee taarten blijven voor als nog ongerept. De bekende komiek Maxim Galkin houdt een oudejaarsconference met imitaties van Jeltsin, Zelenovsky en Poetin. Jeltsin zit in de zaal, later maakt Gorbatchov zijn opwachting in één van de muziekprogramma's. Er is sprake van een nieuwe trend: levende oud-presidenten. Om tien voor twaalf houd Poetin zijn jaarlijkse toespraak, ik pas en verdwijn naar de keuken. Om half één worden de eerste vuurpijlen afgestoken, gelukkig is het niet vergelijken met gekte in Nederland.
Na een half glas champagne en twee biertjes ben ik overgeschakeld op Cola met chips: de droom van een idioot. Achteraf blijkt dit een gelukkige keuze te zijn, want de volgende ochtend word ik om halfnegen door Kolja uit bed getrokken. Hij heeft een gelede autobus met openslaande deuren van 'Djed Moros' (de kerstman) gekregen. De kat heeft de kerstboom omver getrokken en de marsepeinen kikkers in stukjes geknaagd. Ik ontbijt met vruchtentaart en koffie. De bomen zijn met een prachtige ijslaag bedekt en uit de metallic lichtblauwe hemel schijnt een haast witte poolzon tussen flats door. Drie bonte kraaien pikken in de sneeuw op zoek naar iets eetbaars. Nu kerst en stari novi god (oud nieuw jaar) nog.