Ik ben een van de veertig à vijftig aanwezigen op de Zakenliedenborrel van het Nederlands Consulaat in Sint Petersburg. Vanaf de Nefskiprospekt was ik binnendoor gelopen via de Balsjaja Marskaja en hopeloos verdwaald. Totdat ik werd aangesproken door een heerschap die op zoek was naar het Architectuurhuis. Uiteraard wist ik niet waar dat was, maar hij wist gelukkig wel hoe ik naar de residentie aan te Engelse kade moest lopen.
Enkele malen per jaar organiseert het Consulaat een bijeenkomst voor de in Petersburg verblijvende Hollanders. Het begrip zakenlieden wordt nogal ruim opgevat, achtereenvolgens kom ik een bibliothecaris, een leraar van het Nederlandse instituut en twee studenten Russisch tegen. De Consul-Generaal presenteert de nieuwe internetsite, die ter gelegenheid van het 300 jarig bestaan van Sint Petersburg is gemaakt. Op deze site staan alle festiviteiten die door Nederland georganiseerd worden. Enige tijd later kondigt hij de aanwezigheid van een belangrijke vertegenwoordiger van Heineken aan. Deze meneer (zijn naam en positie heb ik niet gehoord) heeft een doos met flesjes Heineken meegebracht. Het bijzondere hieraan is dat het de eerste flesjes zijn die in Petersburg gebrouwen en gebotteld zijn. Ik neem aan dat dit in de Botskarjovbrouwerij, die Heineken een tijdje terug heeft overgenomen, is gebeurd. De Consul-Generaal besluit dat de flesjes bij de drankvoorraad zullen worden gezet en dan begint de borrel.
Ik heb alweer een paar weken geen Nederlands gesproken en vind het heerlijk om met de mensen van het Consulaat kletsen. Na enige tijd maak ik een rondje en word gehypnotiseerd door de groene pijpjes, zonder etiket dat je er lekker vanaf kunt krabben, met prachtig witte opgedrukte letters. De ervaren Russische ober vraagt voor de vorm of ik een vaasje wil hebben. Voor het eerst sinds anderhalf jaar heb ik een flesje Heineken in mijn handen. Het smaakt nog veel beter dan vroeger, af en toe neem ik een slokje en weet een uur met het flesje te doen.