Ergens in oktober ontvang ik een emailtje van Prospekt, het vaktijdschrift over Rusland, een artikel van mijn hand over het openbaar vervoer in Sint Petersburg wordt niet geplaatst. Ik baal ervan, maar er is niets aan te doen. Drie dagen later krijg ik een emailtje van de RET met de vraag of zij het artikel in hun personeelsblad mogen afdrukken. Ik antwoord positief en vraag of de RET een kleinigheidje voor Kolja heeft, want hij is helemaal gek van trams, bussen en metro's.
Enkele weken later komt een groepje Hollanders naar Sint Peterburg, zij hebben boeken, kranten, snoep en speelgoed meegebracht. Een van hen geeft mij een lichtblauw rugzakje met het RET logo erop. Kolja is verguld en ritst de rugtas meteen open. Hij legt de inhoud op tafel: behendigheidspelletjes, een waterpen, een kladblok, ballonnen met opschrift, een bouwplaat van een historische tram, een bouwplaat van de Blijdorptram met beesten, een strippenkaartspel en enkele kleurplaten.
Terwijl Kolja de bus de in de waterpen heen en weer laat rijden, vraagt hij waarom de RET dit heeft opgestuurd. Ik leg hem uit dat papa een stukje voor de mensen van de tram heeft geschreven en dat ze daarom hem iets leuks hebben opgestuurd. 'Van onze tram 6, hoera!', schreeuwt hij uit. Direct daarop verdwijnt hij naar zijn kamer om de ballonnen op te blazen. Inmiddels staat de RET rugtas naast die van Feyenoord: twee pijlers van Rotterdam.