Het is al een paar dagen heerlijk warm, ik ben zojuist teruggekomen van de markt en loop in een t-shirtje te zweten, het is weer de tijd voor stinkvoeten en muggen. (ik kan me nog goed herinneren dat Peet (de eindredacteur van al deze verhalen) uitgerekend zijn plastic tasje met vijf paar schone sokken tijdens een interrail kwijtgeraakt was, een onbetaalbaar verlies).
In een week tijd is alles plotseling groen geworden en is de grond volstrekt uitgedroogd geraakt. Het is heel merkwaardig hoe snel dat gaat. Mijn frambozen hebben de oktober transplantatie maar gedeeltelijk overleefd, ook heb ik 4 nieuwe kersenbomen geplant, ik hoop daarmee de oogst van vorig jaar (1 kers) ruimschoots te overtreffen. Verder nog enkele bramen en kruisbessenstruiken verplaatst, het dak van het toilet rechtgezet (viel er bijna af, nadat er 2 jaar geleden een boom van de buren op gevallen was), 2 nieuwe drempels geplaatst, een zwaard, een schild en een hele slechte imitatie van een ranger (is een populaire kinderserie hier) voor Kolja gemaakt.
Gisteren was het boven de twintig graden. Ik heb het grootste deel van de middag samen met Kolja boven in het klimrek op het speelplein doorgebracht. Ook nog even omgekeerd in de ringen gehangen, een geweldig gevoel, alleen kan je beter niet naar de geasfalteerde ondergrond kijken als je onderste boven hangt. 's Avonds een geweldige onweersbui met een halve liter Löwenbrau weggespoeld.
Vandaag is het weer omgeslagen en mijn bui ook een beetje. Vanochtend heb ik tevergeefs geprobeerd om een cadeautje voor mezelf te kopen, Natasha's moeder had me wat roebels toegestopt. Ik ben een heleboel CD/videozaken in de buurt afgelopen, maar ik kon niets vinden. Enkel een verzamel CD van Chris Isaaks leek me wel wat, maar die stond te hoog opgesteld om te pakken en ik was niet in de stemming om het aan de verkoper te vragen. Morgenochtend trek ik me terug om zaterdag op gepaste ingetogen wijze mijn wedergeboorte vieren. We hebben niemand uitgenodigd, omdat je dat in Rusland als je je veertigste verjaardag viert niet hoort te doen.
De weersvoorspelling: 23 graden! Dat is heel wat beter dan vorig jaar, toen het na twee weken zon plotseling 3 graden tijdens mijn verjaarsdag was. Jammer dat ik zo'n verschrikkelijke koppijn heb.
16 mei 1703 is Petersburg gesticht. Mijn Friese opa is 16 mei 1904 of 1905 te Gorredijk geboren. Ik heb hem nooit gekend, maar ik schijn nogal veel op hem te lijken en niet alleen omdat ik mijn verjaardag een dag later vier. Het klinkt in elk geval goed om tijdens de viering van het 300 jarig bestaan van Petersburg veertig te worden. Op mijn elfde verjaardag kreeg ik de grote geïllustreerde Wereldgeschiedenis in 17 delen cadeau. Dat wil zeggen iedere maand ontving ik een deel. In deel 11 staat een hoofdstuk over Peter de Grote, omdat mijn tweede voornaam Peter is, heb ik het direct gelezen (de rest pas jaren later).
Het monotone gebonk in mijn slapen weet van geen ophouden, gelukkig dut ik in de trein in. Het is inderdaad prachtig weer als we in Viritsa arriveren. In de datsja sla ik eerst een half limonadeglas vodka -ik drink alleen vodka als ik barstende hoofdpijn heb- achterover, daarna ga ik pas water uit de put en hout uit de schuur halen. Na een tijdje barst een hevig onweer los. De combinatie van de weersomslag en de vodka leiden tot een positief resultaat, ik kan tenminste weer denken. Pas tegen twaalven wordt het donker, gelukzalig zie de zon langzaam ondergaan en doe ik vanaf de veranda mijn plasje voor het slapen. Samen met fikkie te steken in je eigen tuin het belangrijkste grondrecht. Van mijn plan om tot vijf voor twee wakker te blijven komt niets terecht.
Om zeven uur word ik gewekt door het roodborstje, dat zich achter in de tuin in de lijsterbes gehuisvest heeft. Na een sneetje kaas en een bak koffie slenter ik een rondje door de tuin. Mijn hoofdpijn is volstrekt verdwenen. Het is elf graden en begint te miezeren. Jammer dat ik Chris Isaaks niet gekocht heb. 'What wicked game to play, to make me feel this way'. Melancholie en zelfmedelijden zijn de eerste stappen op weg naar zelfrelativering, zeker als je maat weet te houden. Stiekem hoop ik dat er toch nog iemand een verrassingsbezoek brengt. Ik haal het tuingereedschap uit de schuur en ga lekker aan de slag.
Tante Lucia opent het tuinhek, ze heeft twee emmers water nodig. Van de week is haar put schoongemaakt, met als resultaat dat het water niet meer drinkbaar is. Ik breng de emmers naar haar keuken. Intussen biedt Natasha haar, ter gelegenheid van mijn geboortedag, een sjasliekspies aan. Even later komt tante Lucia met een boeket anjers uit haar eigen tuin aanzetten. Haar dochter, die inmiddels in Estland woont, is vorig jaar veertig geworden. Ik ben tot tranen toe geroerd en durf haar nauwelijks aan te kijken.
s' Avonds komen Tanja, de moeder van Katja die met Ton getrouwd is en inmiddels in Nederland woont, en Nina, Katja's dochter, langs. Kolja en Nina spelen op zolder, terwijl wij een paar biertjes drinken. Het is zo'n dag dat je niet dronken wordt. Tegen het vallen van de nacht word ik toch even een beetje somber. 'Ja, je verjaardag is de ergste dag als in het buitenland woont', zegt Natasha. 'Maar wij houden van je, je bent niet alleen'.
Op de terugweg in de winkel bij het metrostation toch nog Chris gekocht. Ik stel mijn bad even uit, eerst even luisteren: 'I don't care what people say, I will always feel this way, I don't care how long it takes, you're not to blame'.