Aan het rondkomen van weinig geld ben ik na anderhalf jaar toch wel gewend. De herinnering aan vroeger, toen we op koopzondag naar het centrum van Rotterdam gingen, is vervaagd. Over een paar dagen is Natasha jarig, ik ben van plan om haar een lentejas te geven. Bang iets verkeerds te kopen heb ik haar gevraagd mee te gaan. Een paar uur lang sjouwen we door het winkelcentrum, we gaan het ene boetiekje na het andere binnen. Je hebt hier grofweg twee mogelijkheden: voor de volwassen vrouw en dat betekent al gauw truttig en teenagerstijl, dus te strak, Natasha vindt het allebei maar niets.
Toen we vertrokken heb ik voor 50$ aan roebels meegenomen, voor minder kan je toch niets kopen. Dat klopt gedeeltelijk, want alles goedkoper dan dat is troep. 1500 roebel is echter onvoldoende, pas vanaf 6000 roebel kan je iets leuks krijgen, we kunnen dus ongeveer een mouw aanschaffen.
Enigszins bedrukt loop ik langs de terrasjes, ik krijg een sterke behoefte om me te bezatten, houdt dat verlangen naar meer geld dan nooit op? We besluiten maar af te zien van een jas en begeven ons richting plantenwinkel, daar kopen we klimrozen en een paar struiken voor de tuin.
's Avonds belt Dima, hij heeft zojuist een nieuwe auto voor zijn vrouw gekocht en nieuwe meubels voor zijn datsja. Als ik later groot, sterk en vooral rijk ben, ga elke zaterdag cadeautjes kopen en op het terras zitten, verzucht ik, net zo lang totdat het mijn oren uitkomt.