Qua feestdagen valt hier heel wat te beleven, bijna ieder beroepsgroep heeft wel een feestdag: het leger, de marine, politie, de ruimtevaart, de luchtvaart, onderwijzers geologen enz... Op die dagen wordt gewoon gewerkt. De grote Oktober revolutie, de dag van de arbeid, 9 mei de capitulatie van het Duitse rijk, zijn vrije dagen. 8 Maart, de internationale dag van de vrouw, is ook een officiële vakantiedag. De politieke strekking is wel wat een beetje naar de achtergrond verdwenen. Het is meer een omkering van de wereld geworden, deze dag krijgen oma's, moeders, echtgenoten, vriendinnen en dochters een bos bloemen en zijn vrijgesteld van alle huishoudelijke taken. De televisieprogrammering is aangepast, geen 'boejeviki' (kneukfilms) maar melodrama's en concerten van vooraanstaande artiesten, het enige smetje is de allereerste Russische supercup finale tussen CSKA en Lokomotief Moskou.
Vrijdagmiddag 7 maart komt Natasha met een grote doos bonbons uit haar werk. Een leerlinge heeft het haar gegeven, zoiets zie ik toch in Nederland niet snel gebeuren. Ze legt me uit dat ze een beetje treurig is om dat morgen 8 maart is en dat dit voor mij weinig betekenis heeft. Op haar beurt heeft zij weinig feeling met Sinterklaas. Ik neem me voor mijn leven te beteren.
Zaterdagochtend sta ik om half negen op. Ik heb me voorgenomen om naar de kiosken bij metro Moskovskaja te lopen, daar is op dit vroege uur vast nog wel iets te krijgen. Gisteren heb ik de files voor de bloemenstalletjes op het journaal gezien. Een uurtje later ga ik de straat op. Het is onwezenlijk rustig, het lijkt wel de ochtend na oud en nieuw. Iedereen slaapt zijn roes uit. Ik kom alleen twee doorgewinterde hondenuitlaters tegen. Bij de supermarkt echter bemerk ik een flinke rij bij het bloemenstalletje. Een onverwachte meevaller, ik besluit een kijkje nemen, ik kan altijd nog verder lopen.
Als ware ik een echte Rus, sluit ik achter in de rij aan. Er heerst een koortsachtige spanning, omdat er net een nieuwe levering is geweest: rozen, tulpen, chrysanten, rechtstreeks uit Holland verraadt de verpakking. Zijn dit de ware helden die de vorst trotseren of net zulke sukkels als ik, die op het laatste moment nog iets proberen te versieren?
Bloemen koop je in Rusland per stuk, een chrysant kost 30 roebel, een tulp doet 40 of 50, en rozen vanaf 80. Ik ga ervan uit dat de prijzen vanwege de schaarste vandaag een stuk hoger zullen liggen. Vanaf mijn plek is het ondoenlijk om de prijzen te zien, dus verlaat ik mijn stek, loop naar voren en druk mijn neus tegen het kioskruitje. De verkoopster vraagt direct wat ik wens. Geschrokken draai ik me om en kijk of door ik mijn lompe voorpiepen niet de woede van de andere wachtenden op mijn hals heb gehaald. Ik krijg oogcontact met een van de wachtenden, ga je gang maar gebaart hij. Een staaltje van mannelijke solidariteit waar vrouwen zo weinig van begrijpen. Ik schaf vijf rode tulpen aan en keer huiswaarts. Ik ben op tijd want Natasha is nog niet wakker.
's Avonds maakt de commentator tijdens het wedstrijdverslag enkele keren zijn excuses, alsof hij persoonlijk de verantwoordelijkheid voor deze blunder draagt. De voetballers vertellen, als ze na afloop van de wedstrijd geïnterviewd worden, allerlei vriendelijkheden over vrouwen, ook vonden ze het een beetje vreemd om vandaag te moeten spelen.