Criminalnaja Rossia is de naam van televisie programma waarvan de inhoud zich niet moeilijk laat raden. Afgaande op de harde manier waarop de militsia met de hoofdrolspelers omgaat mag geconcludeerd worden deze in elk geval geen alibi hebben.
Zelf heb ik me helaas onlangs ook op het criminele pad begeven. De berk in onze straat ontneemt onze courgettes het broodnodige zonlicht. Bovendien is de boom zo hard gegroeid, dat het de elektriciteitsdraden raakt. Aangezien de boom aan de openbare weg staat, zal de gemeente pas ingrijpen wanneer er kortsluiting optreedt. In een opwelling van win-win denken besluiten Natasha en ik onze burgerplicht te vervullen.
Al snel komen we er achter dat de tweepersoonszaag het meest geschikt is. Het is zwaar werk, maar we vorderen gestaag. Juist als ik wil kijken hoeveel we nog moeten, valt de boom om. Ik kan hem met behulp van het touw nog net een beetje sturen zodat hij niet op het hek van de overburen valt. Helaas duw ik net te hard waardoor de berk niet parallel met hek valt. De vonken springen van de bedrading als de bovenste takjes contact maken. Met een droge plof komt de boom op de grond terecht. De onderste draad is gebroken. Ik raak in paniek, dadelijk zit de hele straat zonder stroom. Natasha voorziet de situatie van het opbeurende commentaar: 'Ik ben net zo bang als jij en heb ook geen idee wat we nu moeten doen'. Volodja de overbuurman komt kijken en vertelt dat hij enkele seconden in het donker heeft gezeten en gaat hoofdschuddend weg.
Mijn criminele verleden in Nederland is beperkt tot een nachtje cel in Bureau Kleiweg als represaille voor het plukken van enkele begonia's in het openbaar plantsoen. Maar hier zal ik in de ondergrondse kerkers van het plaatselijke politiebureau in de boeien geslagen worden. Ik zal bekennen wat ze maar willen, ik ben een spion uit Nederland met de opdracht het Russische landleven in kaart te brengen, ik ben een eenzame voorpost van het neokolonialisme, dat zich als schandvlek, gelijk een omgekeerde dominotheorie, over Noordwest Rusland zal gaan verspreiden. Waar moet ik tekenen?
In plaats van het noodlot af te wachten, gaan Natasha en ik koortsachtig aan het werk. We rollen het gevaarte over de weg naar onze tuin. Daar blijkt het niet door het hek te passen. Ik hol naar de schuur om bijlen te pakken. Met ongekende snelheid hakken we de takken van de boom. Maar hoe verstop je een tien meter lange boom in je tuin? We pakken wederom de tweepersoonszaag en zagen de stam in stukken van een meter. Ik ben drijfnat van de inspanning. De houtblokken verstoppen we in de houtschuur, alle takken en bladeren verbergen we ver weg achter in de tuin. Daarna gaan we iets aan de gebroken kabel doen. We wikkelen de kabel aan een kant rond de elektriciteitspaal heen en het andere stuk deponeren we op dak van de garage van Volodja. Volledig uitgeput strijken we neer op de trap bij de ingang van onze datsja.
Even later komt Volodja z'n huis uit en gaat twee huizen verder bij Tjotja Lucia naar binnen. 'Tjotja Lucia heeft telefoon, dus hij zal wel de politie of in het gunstigste geval het elektriciteitsbedrijf bellen', suggereert Natasha. Na enige minuten zien we Volodja weer. Natasha roept hem en loopt naar het tuinhek. Volodja, die agent in Petersburg is, is opvallend goed gehumeurd. Hij vertelt dat wij de radiokabel hebben neergehaald, die drie maanden geleden al een stukje verderop in de straat gebroken was. Vanachter zijn keukenraam, heeft hij erg genoten van de amateuristische wijze waarop wij onze sporen probeerden uit te wissen.